Słowo „bulimia” pochodzi z języka greckiego i oznacza wilczy apetyt. Bulimia jest poważnym zaburzeniem odżywiania się polegającym na przemiennym objadaniu się oraz wywoływaniu przeczyszczania. Wyraża się brakiem kontroli w objadaniu się oraz w przesadnej trosce o wagę i wymiary ciała. Jest formą obsesyjnego zaspakajania ważnych potrzeb psychicznych.

Diagnozowanie bulimii

Chociaż z natury bulimia jest utajona, jednak można ją stwierdzić na podstawie pięciu kryteriów diagnostycznych:

• Powtarzające się wypadki objadania się; zjadanie wielkiej ilości pożywienia w krótkim czasie
Duże ilości pożywienia są zjadane bardzo szybko, często zupełnie bez kontroli (nierzadko od 1000 do 6000 kalorii na raz). Najchętniej spożywane są potrawy słodkie, wysokokaloryczne, chciwie połykane.

• Poczucie braku kontroli podczas objadania się

• Przeczyszczanie
Przeczyszczanie polega na regularnym wywoływaniu wymiotów, stosowaniu środków przeczyszczających, moczopędnych, pigułek dietetycznych, trzymaniu okresowo ścisłej diety, poszczeniu albo uprawianiu intensywnych ćwiczeń. Czynności te są podejmowane ze strachu przed utyciem spowodowanym objadaniem się. Środki przeczyszczające nie spełniają jednak swojego zadania, ponieważ zanim zaczną działać, pożywienie przyjęte podczas objadania się

• Co najmniej dwa przypadki objadania się i przeczyszczania na tydzień w ciągu trzech miesięcy
Częstotliwość objadania się i przeczyszczania jest ważnym kryterium, ponieważ obżeranie się nie świadczy jeszcze o bulimii. Objawem choroby jest występowanie co najmniej dwóch przypadków objadania się i przeczyszczania w tygodniu przez nie mniej niż trzy miesiące.

• Trwała, przesadna troska o wagę i wymiary ciała
Osoby z bulimią przypominają chorych na anoreksję pod względem obsesji na punkcie jedzenia, wagi i wymiarów ciała, a także lęku przed utyciem. Szczególnie ci, którzy na początku mieli nadwagę, mogą stracić kilka kilogramów, ale ich waga zwykle nie spada poniżej normy. W ciągu trzech, czterech miesięcy można u nich obserwować cykliczne tracenie i przybieranie na wadze. Dla postronnego obserwatora wygląd tych osób się nie zmienia. Rodzina i przyjaciele mogą bardzo długo nie zdawać sobie sprawy z choroby, jeżeli tylko napady objadania się i przeczyszczania są utrzymywane w tajemnicy.

Powikłania medyczne

• Podczas badania lekarz może dostrzec następujące symptomy:
arytmia serca; powiększone gruczoły szyjne; rany na przełyku; przepuklina; zakażenie gruczołów ślinowych; blizny na grzbiecie dłoni od częstego wkładania do gardła w celu wywoływania wymiotów.

• Stomatolog może zauważyć inne oznaki:
zniszczone szkliwo po zewnętrznej stronie zębów, w wyniku działania kwasów żołądkowych podczas częstych wymiotów; liczne zmiany próchnicze w zębach; ubytki zębów; poważne schorzenia dziąseł.

• Rodzina i przyjaciele mogą dostrzec jeszcze inne objawy:
zawroty głowy; omdlenia; skargi na zmęczenie, bóle mięśni i gardła.

Jeżeli bulimia jest nie leczona, może prowadzić do poważnych powikłań:

• Odwodnienia i braku równowagi elektrolitycznej, które mogą doprowadzić do zaburzeń w pracy serca i w wyniku tego do nagłej śmierci.

• Postępującego uszkodzenia nerek często stwierdzanego wśród regularnie wymiotujących osób z bulimią.

• Niskiego poziomu cukru – w reakcji na nadmiar cukru trzustka wytwarza więcej insuliny, która obniża poziom cukru we krwi poniżej normy. To z kolei wywołuje jeszcze większą ochotę na słodkie potrawy.

• Samoczynnego zwracania jedzenia występującego u osób, które wymiotują pięć lub więcej razy dziennie.

• Nadużywania środków przeczyszczających, które wywołuje ubytki potasu, sodu i magnezu z okrężnicy, czego rezultatem mogą być bóle brzucha i zatwardzenia.
(Opracowano na podst. M.M. Jablow „Anoreksja, bulimia, otyłość”)